Skrzaty żegnają przedszkole


„Żegnaj przedszkole nasze ukochane.
Będziemy cię wspominać idąc w nieznane,
I choć się łezka teraz w oku kręci,
Zostaniesz w naszej pamięci…”

3 czerwca w grupie Skrzatów odbyła się uroczystość z okazji zakończenia edukacji przedszkolnej. Dzieci zaprezentowały swój pożegnalny program artystyczny dla rodziców. W programie znalazły się wiersze, piosenki i tańce: polonez, polka warszawska, krakowiaczek i walc
„Lecz zanim na dobre się rozstaniemy
I wszystkie rzeczy stąd zabierzemy
Chcemy przypomnieć co się tu działo
Bo wspomnień mamy naprawdę niemało…”
Rodzice mieli okazję podziwiać przepiękne stroje, a także sprawności dzieci tj. umiejętność współdziałania w zespole, poczucie pewności siebie, obycie z mikrofonem.
Po części artystycznej Pani Dyrektor podziękowała dzieciom za przedstawienie i życzyła sukcesów na dalszym szczeblu edukacji jakim będzie szkoła. Absolwenci otrzymali pamiątkowe tablo, książki z dedykacją, a także dyplomy ukończenia przedszkola.
Były również łzy wzruszenia i pisane wierszem podziękowania od rodziców dla pracowników przedszkola:

„Stojąc przed Wami, pełni wdzięczności
Marzeń spełnienia życząc, radości.
Chcemy zawołać,
Za troskę, miłość, za pracę Waszą,
Historię życia piszemy naszą…
I dziś z całego serca powiemy
Kochani!
Bardzo dziękujemy!!!!”

Oczywiście nie obyło się bez podziękowania dla naszych wspaniałych rodziców, którzy służyli pomocą , brali udział w przedstawieniach teatralnych, czynnie włączali się we wszystkie uroczystości przedszkolne i prezentowali wspaniałą postawę przyjaciół przedszkola.
Patrząc na te wspaniałe, pewne siebie przedszkolaki nachodzi nas refleksja – gdzie się podziały te zapłakane oczka maluchów, wyczekujących w pierwszych przedszkolnych dniach mamy i taty. Gdzie te zagubione, niepewnie kroczące labiryntem korytarzy istotki? Nie ma! Jest wygadana, czytająca, rozśpiewana grupa Skrzatów, tuz przed pasowaniem na uczniów szkoły podstawowej. Tutaj nawiązały się pierwsze przyjaźnie, „miłości” nawet. Niektóre znajomości przetrwają, niektóre dzieci idą do tej samej szkoły, ale niektórzy nie zobaczą się być może już nigdy jak w słowach pożegnalnej piosenki:
„Koleżanko z warkoczem, to już ostatni dzień, może spotkamy się, może nie. Koleżanko z warkoczem smutno trochę mi jest, że nie zobaczę Cię, jak co dzień...”
Smutne są te rozstania, ale wiemy przecież, że jedne z naszych dzieci opuszczają przedszkole, inne zostają jeszcze rok, ale następne już rosną by za rok, dwa jak zwykle wypełnić je gwarem.
„Szczęśliwe było nasze dzieciństwo, szczęśliwi bądźcie koledzy.
My krok stawiamy naprzód, odważnie
Idziemy do szkoły po wiedzę.”

Jolanta Gągała
Renata Rogacewicz